Profil postaci: Kasandra

[DRAGON AGE]: Fani serii pamiętają pewnie Kasandrę z Dragon Age II. Mógłbyś przedstawić ją tym, którzy nie mieli z tą grą do czynienia?

[DAVID GAIDER]: Kasandra należy do bractwa Poszukiwaczy Prawdy, które odciągnęło templariuszy od Zakonu i pchnęło do walki przeciwko zbuntowanym magom. Służy także Boskiej, duchowej przywódczyni Zakonu i – co za tym idzie – całego Thedas. 

[DA]: Czy Kasandra zmuszona jest opowiedzieć się po jednej z wymienionych przez ciebie stron?

[DG]: Należy po części do obu tych światów i kiedy wchodzą ze sobą w konflikt, opowiada się po stronie Boskiej, bo w jej rozumieniu Boska stara się panujący chaos zakończyć, zamiast go podsycać. W oczach innych Poszukiwaczy czyni to z Kasandry zdrajczynię, ale pozwala jej znaleźć się przy powstaniu Inkwizycji, by zrobić to, co należy.

[DA]: Jak bardzo Kasandra się zmieniła, odkąd gracze ostatni raz ją spotkali?

[DG]: Gdy Kasandra poznała Varrika w Dragon Age II, była przekonana, że świat funkcjonuje w określony sposób: wszystko jest czarne lub białe i dobre lub złe. Jeśli pojawiał się problem, to wiadomo było, co go powoduje i z czym należy się rozprawić. 

[DA]: A jak jest teraz?

[DG]: W Inkwizycji spotykamy Kasandrę, która zaczyna zdawać sobie sprawę, że świat nie działa tak, jak jej się zdawało. Że jedynie słuszne nie musi być ani jej powołanie, ani wiara. I że wątpliwości nie osłabiają żadnej z tych rzeczy. To właśnie droga, którą musi teraz kroczyć Kasandra.

[DA]: Jak odbierają ją inne postacie?

[DG]: Myślę, że istnieje poważna różnica między tym, jak widzą ją inni, a tym, jak sama siebie by opisała. Sprawia wrażenie surowej i sztywnej, może nawet ponurej, ale potrafi zaskoczyć ironicznym lub sarkastycznym komentarzem. Swe pasje trzyma w tajemnicy, gdyż ich ujawnianie wydaje jej się nie na miejscu. Wyczuwa się w niej jakąś poprawność i gorliwość, prowokującą inne postaci do drwin, które zmuszają Kasandrę do reakcji.

[DA]: Jak Kasandra zachowuje się w walce? Czy dąży do bezpośredniej konfrontacji?

[DG]: Zależy, gdzie na polu bitwy znajduje się największe zagrożenie i kto jest na nie najbardziej narażony. W walce jest bardzo praktyczna, przede wszystkim zależy jej na zapewnieniu bezpieczeństwa bezbronnym i niewinnym. Nie stara się imponować stylem walki, nie popisuje się – najważniejsza jest dla niej skuteczność.

[DA]: Wydaje się szlachetną osobą.

[DG]: Kasandra robi to, co uważa za słuszne i sprawiedliwe. Te wartości ceni sobie bardziej niż prawo czy obowiązek. Jeśli po to, by przywrócić na świecie porządek, będzie musiała zbuntować się przeciw tradycji, zrobi to bez wahania. Kiedy Kasandra się jakiejś sprawie poświęca, to w pełni. Inkwizycja nie jest od tej zasady wyjątkiem.

[DA]: Co najbardziej podobało ci się w pisaniu dialogów dla Kasandry?

[DG]: W głębi serca Kasandra jest romantyczką. Gdyby jej to powiedzieć, gorąco by zaprzeczyła, ale taka jest prawda i to sprawiało mi podczas pracy nad jej kwestiami największą frajdę. Nie wydaje mi się, bym kiedykolwiek wcześniej pisał dla takiej postaci.

[DA]: Czy Kasandra jest osobą, z którą łatwo znaleźć wspólny język?

[DG]: Są postacie, z którymi potrafi się porozumieć – jedną z nich jest Żelazny Byk, drugą Vivienne. Jednak nawet z nimi Kasandra w pewnych sprawach może się nie zgadzać – o tym, co robi Inkwizycja, decyduje w końcu gracz, któremu towarzyszy grupa różnorodnych postaci i trudno, by na temat wszystkiego miały takie samo zdanie. Oczywiście są też bohaterowie, z którymi Kasandrze w ogóle nie jest po drodze. Może to prowadzić do pewnych napięć, w zależności od tego, kogo gracz zdecyduje się przyłączyć do drużyny.